O, schitt'rende kleuren van Nederlands vlag
Wat wappert gij fier langs de vloed
Hoe klopt ons het harte van vreugd en ontzag
Wanneer het uw banen begroet
Ontplooi u, waai uit nu, bij nacht en bij dag
Gij blijft ons een teken, o heilige vlag
Van trouw en van vroomheid, van vroomheid en moed
Van trouw en vroomheid en moed

Of is niet dat blauw in zijn smet'loze pracht
Der trouw onzer vad'ren gewijd
Of tuigt niet dat rood van zijn manlijke kracht
En moed in zo menige strijd
Of wijst niet die blankheid zo rein en zo zacht
Op vroomheid, die zegen van Gode verwacht
De zegen die enig, die enig gedijt
De zegen, die enig gedijt

Waai uit dan, o vlag
Zij een tolk onzer bee
Om trouw en om vroomheid en moed
De wereld ontzie u op golven en ree
Maar daaldet gij ooit op de vloed
Wij heffen uw wit uit de schuimende zee
En voeren naar 't blauw van de hemel u mee
Al kleurt zich, al kleurt zich uw rood met ons bloed
Al kleurt zich uw rood met ons bloed