November dat is een van die perioden
Waarin nooit veel bijzonders kan gebeuren
Behalve het eind van Wereldoorlog I
Er wordt ook geen gelegenheid geboden
Om deze maand een beetje op te fleuren
Met vlaggen of versiering om ons heen

“De nederige dagen van november
Zijn weer gekomen, grijze als een emmer”
Zo lezen we bij Gerrit Achterberg
Waarom schreef hij niet: “Strakjes komt December”?
Nu ja, hij rijmde als een kolentremmer
In brede kringen vindt men dat niet erg

November, maand van kille wind en regen
Waarin de nachten steeds maar vroeger vallen
Geeft alle reden tot melancholie
Niet ieder echter zit daarmee verlegen
We zien in deze tijd weer honderdtallen
Die zich te buiten gaan aan poëzie

Het lover aan de bomen is verdwenen
Dat valt ook ieder jaar weer te verwachten
Toch staan ze telkens met gedichten klaar
En nooit eens over griep of wintertenen
Maar over grijze dagen, doffe nachten
Wen eenzaamheid en dood en roept u maar

We kunnen ons daartegen niet verweren
’t Is altijd weer die lyrische bombarie
’t Is elke herfst diezelfde droefenis
November blijft de dichters inspireren
Veel erger dan bijvoorbeeld februari
Hoewel dat eveneens een rotmaand is