Wie haalt me morgen uit de goot
Wanneer ik al de inspiratie die ik had
Heb opgebruikt
Wanneer de zogezegde vrienden vinden
Dat ineens mijn liedjes niet meer in de mode zijn
Wanneer dit lied me zal herinneren
Aan het landschap van de kamer
Waar we elkaar zoveel beminden
Zo weinig trachtten tevreden te zijn

Wie haalt me morgen uit de goot
Want vroeg of laat, als je het voelt
Dat je geduld is opgebruikt
Zal je gaan, zonder te denken iets verkeerds te doen
Omdat ik jou niet meer "mijn liefste" noem
Want je verwachtte voor ons beiden
Veel meer dan die gitaar hier in mijn armen
Maar schat, muziek dat is mijn leven
Niet mijn brood, en 'k wil niet dood
Dus blijf ik lekker arm

Dit is ons liefdeslied
'k Wil het jou zingen, voor je weggaat
Want het zeggen, ligt me niet
Dat ik, ondanks w'elkaar soms haten
Nog meer naar jou verlang
Er is zoveel van jou in mij
Al word ik toch nooit de vogel
Die je ringen kan

Stilaan begin je ook te lijken weet je
Op de vrouw van dertig
Als je diep neerslachtig bent
Maar 'k weet, het duurt soms vele nachten
Om één dag te vergeten, als ik jou
Weer heb gekwetst
Je blijft niet lang meer voor je spiegel
Als je me 's morgens in d'ogen moet kijken
We worden ook minder nieuwsgierig
En juist daarom, veel minder jong

Ik weet, ik loop niet als een kwispelende hond
Achter je aan, en 'k neem het leven niet zo nauw
Maar hoe dan ook, 'k geloof, in sex
Word ik moe en ouderwets
Ik doe het nog alleen met jou
Al zit ik mij soms af te vragen
Waarom ik jou in bed minder versier
Maar veel te veel in bed te stoeien
Doet niet steeds de liefde groeien
Wordt het vluchten in plezier

Dit is ons liefdeslied
'k Moet het je zingen voor je weggaat
Want het zeggen kan ik niet
En als straks dit liedje eindigt
Noem me dan gerust "je man"
Trouwen hoeft daarom toch niet, ik ben nu eenmaal
De vogel, die je niet ringen kan