Jimmy zat op de rand van zijn bed
Nog te moe voor elk gebaar
Zoog vuur in zijn eerste St Michel
Wreef de slaap uit zijn haar
Nam een slok van de cola-fles
Maar kreeg het niet door zijn keel
Spuwde het uit, braakte
Nee, het scheelde
Toch niet veel

De stad had hem bedrogen
Verdwaald, aan de verkeerde kant
Ging zijn talent er verloren
Als studiomuzikant
Maar naar de tijd van vroeger
Wou hij zeker niet terug
Toen deed hij zoals de slakken
En droeg zijn huisje
Op zijn rug

Jimmy, je leeft maar alleen
Omdat het bij het leven hoort

Keek nog zijn agenda in
Moest om twee uur in de studio zijn
Al haatte hij die domme liedjes
Van trouw en hartepijn
Maar het was nu pas tegen twaalven, dus
Hij had nog ruim de tijd
En die vuile smaak in zijn mond
Raakt hij misschien
Met een pint
Of drie, vier kwijt

't Zal ongeveer de tijd nu wel zijn
Hij moet er weer eens tegen aan
Hij zou zich zo graag bezatten in de kroeg
Verdomme
Hij voelde zich tekort gedaan

Hij zag haar in de studio
Een meisje van het koor misschien
Of d'een of d'and're zangeres
Hij zou het straks wel zien
Wreef de glazen van zijn bril schoon
Aan de mouwen van zijn hemd
Zeg, hoe heet jij, en hoe is't
Ik ben Jimmy
De basgitarist