Zeg, meneer Cor Steijn
neem me niet kwalijk dat ik even onderbreek
maar zou u mij misschien eve op m’n rug willen krabbele

Zeg Dorus, heb je nou niets beters voor me
Nee nee nee nee, mot je eve goed luisteren
‘t is niet wat U denkt
maar, kijk effe in m’n kraag
hier, moet je oplette

Er wonen 2 motten
in m’n ouwe jas
En die 2 motten
die wonen d’er pas
Je raakt gewoonweg van je stuk
als je het ziet dat pril geluk
hij vreet m’n hele jas kapot
alleen voor haar, die dot van een mot
Ik noem haar Charlotte
en hem noem ik Bas
Die dotten van motten
in m’n ouwe jas.

Ik voelde me eerst een beetje belaagd
Ik dacht “het is net of er wat aan me knaagt”
Maar toen kreeg ik die gaten, in de gaten
Ik dacht nog even hoe heb ik het nou
Maar toen begreep ik het al gauw
Ik zag 2 motten in die gaten zitten praten
Ik greep meteen naar de DDT
Maar daar verwoest je zo’n huwelijk mee
en besloot meteen
ik zal dat echtpaar daar maar laten

Er wonen 2 motten
In m’n ouwe jas
En die 2 motten
Die wonen der pas
Je raakt gewoonweg van je stuk
Als je het ziet dat pril geluk
Hij vreet m’n hele jas kapot
Alleen voor haar, die dot van een mot
Ik noem haar Charlotte
En hem noem ik Bas
Die dotten van motten
In m’n ouwe jas.

Ik ben een geboren eenzaam mens
Maar het was m’n eigen wijze wens
Een echt verbond heb ik steeds kunnen verhinderen
Ha, en al zeggen m’n relaties tegen mij
Ah joh breng toch die jas naar de stomerij
Want dat vod dat begint al knapjes te verminderen
Maar juist zo’n vagebond als ik
Die komt pas reuze in z’n schik
Met z’n ouwe jas, 2 motten en 10 mottenkinderen

Een familie motten
Woont er in m’n jas
Ik laat ze ravotten
Als een kleuterklas
Nou zitten ze boven in m’n kraag
En eten zich een volle maag
Ze vreten m’n hele jas kapot
Omdat een mot toch leven mot

Die lieve Charlotte, en mottige Bas
Met een dotten van motten
Wonen in m’n jas.

(c) Tom Manders