Ze noemden hem, Brandkastenmanus
Want dat was zijn specialiteit
Hij was eerst bij de tram
Brandkastenmanus
Maar dat vond ie verloren tijd
Hij was een jongen die een keer zijn slag wou slaan
Daarom is ie toen de vlakte opgegaan
En hij brak in zonder het minste geluid
En geen gevangenis of hij brak d'r uit

De politie had respect voor hem omdat ie zijn vak verstond
D'r was niet ene rechercheur die een vingerafdruk vond
Ze kwamen bij voorbaat moedeloos op de plaats van de inbraak aan
Maar bleven vol bewondering met ontblote hoofden staan

En dan zei de hoofdinspecteur die het onderzoek lee
Da's werk van hem, Brandkastenmanus
Want dat was zijn specialiteit
Hij was eerst bij de tram
Brandkastenmanus
Maar dat vond ie verloren tijd
Hij was een jongen die een keer zijn slag wou slaan
Daarom is ie toen de vlakte opgegaan
En nou breekt ie in zonder het minste geluid
En geen gevangenis of hij breekt d'r uit

Maar met de jaren kwam de ouderdom en zoals dat meestal gaat
Ze betrapten hem bij zijn laatste kraak op een pure heterdaad
En toen ie in zijn celletje heel stil was doodgegaan
Mochten zijn gabbers om zijn graf heen komen staan

Enne de directeur van de gevangenis die een gevoelsmens was zei
We zijn hier voor hem, Brandkastenmanus
Ja, ant dat was zijn specialiteit
Een laatste groet aan hem
Brandkastenmanus
Een van de allergrootste jongens van zijn tijd
Het was een jongen die een keer zijn slag wou slaan
En Daarom is ie toen de vlakte opgegaan
En nou ligt ie hier zonder het minste geluid
Maar deze gevangenis, daar komt ie nooit meer uit


(c) Tom Manders