Ritssluitingen die je dicht kan knopen...er bestaan helemaal geen ritssluitingen die je dicht kan knopen. Want ik verkoop ook helemaal geen rissluitingen die je dicht kan knopen...
Komt er laatst en mevrouw mijn winkel binnen, vraagt ze of ik pyjama's verkoop van asbest maat 52. Ik zeg: Waarom van asbest. Zegt ze: Omdat mijn man altijd leg te roken in bed!
En met dit soort mensen kom ik in aanraking!
En dáárom heeft Kroonenberg de ruimte opgezocht. Dáárom heeft Kroonenberg de deur van zijn winkel achter zich dichtgeslagen. Dáárom heeft Kroonenberg deze camping opgezocht. Omdat hij vrij wil zijn! Ha, ha! Omdat hij het expansel wil zien. Overgeleverd aan de natuur; de elementen. En de kampwinkel...
In de Winkel van Sinkel zijn sterren te koop.
De natuur is niet te huur, en de elementen kosten geen centen.
En er is altijd weer. Geen hagel, geen sneeuw, geen regen. Maar weet je wat er altijd is? Er is altijd weer! Hahaha!
En Kroonenberg trotseert het weer.
En Kitty, het winkelmeisje maar zeuren en maar zeuren: “Meneer Kroonenberg mag het zonnescherm zakken!”.
Oh zon, oh zon; oh levensbron! Laat ons uw warmte gebruiken en omzetten in energie. ‘Met zonnecellen op je dak eet je elke dag gebak’.
Het gasfornuis loopt op zon, en de blikopener loopt op zon. En op wind. Zonder zon geen biefstukje. En zonder wind geen bruine bonen. Ha ha ha ha! Geen bruine bonen geen wind!! Ha ha ha!
Windbuilen genoeg. De hele Tweede Kamer zit vol met windbuilen. En die heren maar delibereren en maar delibereren. Maar waar blijft de middenstand? Waar blijft de eens zo gerenommeerde fourniturenwinkel van P.L.J. Kroonenberg en zonen? Dat zou ik wel eens willen weten. Nou niet bij mij! Bij mij hoeven ze geen mooi weer te spelen. Bij mij hoeven ze de kachel niet aan te steken.
Ik ben zonnig genoeg van me eigen...
Op mijn eerlijke gezicht bakken ze geen warme saucijsjes.
Nee, vlak na de oorlog; toen was dat anders. Toen ging je nog melk halen op de boerderij...
Nee; nìet om modern te zijn!
Wij hadden veel te veel honger om modern te zijn.
En toen kwam de melkboer nog niet aan huis. Die zat nog in het zuivelingskamp...
Maar deze regering is nog niet van me af! En er gaat mooi weer een brief naar Willem Duys!
Dan mag het regenen zoals het nog nooit geregend heeft.
En dan komen de mensen wel weer naar me toe: “Kroonenberg, heb jij nog overschoenen over schoenen over?”.
Net als bij de watersnoodramp...Toen hebben wijlen mijn broer zaliger en ik, zei de gek, onze zin gekregen. Hoge waterstanden... springvloed...Dat was ons eisenpakket!
“Minimum jeugdlonen, minimum jeugdlonen”. Een dodental van duizend, dàt was ons streefbedrag! En onze goeie God heeft ons gelijkgegeven. En onze zin.
Zeker omdat we twee onschuldige kinderen waren. Ha, ha, ha!

-Ja, Kroonenberg; donder nou maar weer eens op uit mijn spreekkamer...