We hadden net een bank gekocht 
Van onverwoestbaar skai
We zouden naar een caravan 
Gaan kijken in de RAI
En toen kwam dus mijn man 
Met het bericht van zijn ontslag
Ik weet precies de dag nog 
Het was een donderdag

O, dat mijn man geen werk meer had 
Dat speet me niks, o nee
Ik heb nooit stommer werk gezien 
Dan het werk dat hij dee
Ik ben een keer gaan kijken 
Er was een open dag 
Dan mag je zien hoe stom je man 
Z'n werk wel wezen mag

Ik zag dat ie daar steeds 
Een hendel over zat te halen
Ik dacht: dat moet jij doen dus
Om de slager te betalen
Hij zei altijd: ik heb wel 
Twintig mensen onder mij
Dat klopte want hij zat éénhoog
Boven de smederij 

Maar goed, hij is nu eindelijk
Dat klerebaantje kwijt
Het scheelt weer in de centen
Maar ook in de vrije tijd
En o, hij is zo handig
Eerst dus die open haard
Die heeft ie zelf gemetseld -
En toen dat hobbelpaard

Voor als het kind komt, zei ie steeds
Dan zijn we een gezin
Nou ik ben drieënvijftig 
Dus het zit er niet meer in
'k Heb veertien boekensteunen
En een pasgetimmerd bed
Laatst kwam ie met twee wiieltjes aan
Voor een autoped

Toen ik zei dat dat niet hoefde
Toen keek ie heel verbaasd
Daarna is ie begonnen
Aan zijn vierde pocketkast

Hij heeft het koninklijk paleis
Van lucifers gebouwd
Dat staat nu op de tafel
Want het kan niet meer versjouwd

Het ergste is dat hobbelpaard 
Dat staat daar week na week 
Mijn man merkt niet dat ik er soms
Een poot of oor afbreek
Dat gooi ik in de open haard
Die brandt dan weer een poos
We moeten immers zuinig zijn
Mijn man is werkeloos


(c) Tekst: George Groot