Wij zijn geboren in de heuvels
In een dorp hier ver vandaan
Wij zijn al vrienden vanaf ons zesde
Dat is gewoon vanzelf gegaan
Vogels vangen, appels stelen
We deden alles met z'n twee
En moest de een z'n vader helpen
Dan ging de ander met hem mee

Gezworen vrienden, gezworen vrienden
Een vriendschap die altijd duren zal
Gezworen vrienden, gezworen vrienden
Een vriendschap die altijd duren zal

En op ons zestiende vertrokken
Het dorp dat was ons veel te klein
De vaders boos, de moeders treurig
Zoals ouders dat dan zijn
We wilden niet blijven, we konden niet blijven
We zouden de wereld versteld doen staan
Want zo zijn vrienden, gezworen vrienden
Die kunnen samen de wereld aan

We zijn vertrokken naar de stad
Het werk was zwaar zoals verwacht
Maar elke avond, elke nacht
Gingen we lopen, met ogen wijd open
en keken alle meisjes na
Ze waren zo prachtig en zo zacht

Toen heeft de duivel ons een streek geleverd
Of misschien was het Onze Lieve Heer 
Want op een dag was daar dat meisje
Onze harten gingen even hart tekeer

Die mooie kleine, ze is de mijne
Hoezo de jouwe, ze is van mij
Zo rank en zo fijn, ze is de mijne
Hoezo de jouwe, ze is van mij
Haar kussen zo zoet als honing
Haar wangen zo zacht als zij
En in haar ogen zo'n groot verlangen
Naar mij... Naar mij...

Ze kreeg ons beiden op de knieën 
Ze hield ons beiden aan de lijn
Ach, hoe een vriend, een vriend kan haten
als ze maar van één kan zijn

We hebben gelogen, gevochten, geschoten
We dragen de littekens nog met ons mee
En toen de vriendschap voorgoed was verkloot
toen ging ze met een ander mee

Ware vriendschap, warme vriendschap
Nooit meer wordt het, als voorheen
Ware vriendschap, innige vriendschap
Nooit meer als voorheen 



(c) Tekst: George Groot / Muziek: Pieter van Empelen