Het oude schip, met opgegeide zeilen
ligt in het dok, het groot karkas is lek
blank tegen hemelsgrauwe en lage wijle
vliegen de meeuwen om 't verlaten dek.

Eens luidde bij 't signaal van zijn vertrek
en het heeft gedanst, de duizend, duizend mijlen
op de oceaan een kleine, witte vlek
nu is het oud: verroest zijn ankers en bijlen ...

Graniet en marmer heeft het meegebracht
steevnend door 't woeste, noordelijk kanaal
of 't gleed droomstil door eevnaars lichte nacht
beladen met vruchten, specerij en kruiden.
Nu ligt het stil, droef en kaal
maar nog met kleur en geuren van het zuiden.