Hoe ver is te ver
Tot hoever kun je gaan
Op zoek naar nooit genoeg
Zeg me wat heet nog humaan
Of moet ik vragen hoe hard moet je zijn
Als blijkbaar niets ons nog vermaant
En schijnbaar alles geoorloofd is
Daar men zich in een jungle waant

Op zoek, op zoek met zovelen
En door de spanning en de stress
Op zoek om iets te strelen
Hetzij de joint, hetzij de fles
Hetzij dronken of stoned of in extase
En pas als we dromen wie weet
Naar een stille oase
Dorstig en bezweet

Oh mijn beste medepelgrim, 
het is de bespiegeling die ons bekoort
Zie hoe de zwakke draalt en afdwaalt
Door het fata morgana

Maar zijn wij niet allemaal afgeweken
Uiteindelijk één konvooi
Dat zich maar moeizaam voortbeweegt
Verdwaald is en ten prooi
Aan steeds meer twijfels en bange vermoedens
Want de tijd dringt meer dan ooit
Wat is het dat ons meetroont
En zand in de ogen strooit

Op zoek, op zoek naar het water
Naar de zo koele heldere bron
Op zoek en almaar later
Vervaagt stap na stap de horizon
En moeten we stap voor stap door een fase
waarin je domweg wordt misleid
Naar een stille oase
Constant in tweestrijd

Oh mijn beste medepelgrim, 
het is de bespiegeling die ons bekoort
Zie hoe de zwakke draalt en blijft stilstaan
Maar kijk, de sterke rept zich voort, 
almaar voort