Soms zit ik urenlang te spelen
Met elastiekjes in mijn hand
Dan laat ik mijn gedachten zweven
Componeer ik mijn verstand
In een driehoek of een kruis
Mathematisch paar abuis
En waarom ij wet het niet
Mijn hoofd likt soms wel een vergiet
Ik kom haast niet meer buiten de deur
Want wat daar allemaal gebeurd
Dat maakt ziek en zo verward
Buiten zijn ze bikkelhard.

Kwakzalvers leuren met recepten
Voor een levenslang geluk
Daar tegenover slaan profeten
Meteen diezelfde droom weer stuk
Het is een doolhof zonder eind
Want ieder uitgang is maar schijn
Ook al staat het licht op groen
Men rijdt de hakken van je schoen
Dus zeg me waarheen moet ik gaan
Ik heb geen been om op te staan
Ik heb de ramen dichtgeplakt
Met al de kranten die ik had.

Ons spel mist iedere overtuiging
De uitkomst staat bij voorbaat vast
Je rolt vanzelf naar één richting
In één grote flipperkast
Je stoot je telkens bont en blauw
Ofwel sta je in de kou
Op een verlaten feestterrein
Niemand weet waar hij moet zijn
Je raakt steeds verder van huis
En wie brengt ons samen thuis
We dwalen af van ons verhaal
In een wereld van kabaal.

Dus laat me nu het spel maar spelen
Met elastiekjes in mijn hand
En rustig alles overwegen
In dit zojuist gesponnen vierkant
Want je bereikt geen horizon
En er is niks nieuws onder de zon
Alles is jagen naar de wind
Zal prediken mijn vriend
En verdomd hij had gelijk
Alles keert en heeft zijn tijd
Ik weet soms duidelijk niet waarheen
Maar laat me in godsnaam  niet alleen.