Ze leefde daar in Frankrijk in een mooi oud kasteel
Ik sprak wat Frans, maar toch nog niet zo veel
Met handen, voeten, tasten, voelen leerden wij snel
En ach, de woorden kwamen later wel

Chérie ik ga, chérie ik ga
De woorden toen echoën na 
Al wat blijft is ‘n herinnering
Al wat blijft is ‘n herinnering
 Tout ce qui reste ça c’est la mémoire

We schreven over liefde en ik hou zo van jou
Van een zomer en ik blijf je trouw
Je bent toen ook een paar keer hier in mijn huis geweest
Alle keren was dat een groot feest

Er is toen iets gebeurd en men verzweeg het voor mij
Mijn brieven kwamen weer terug
Deuren bleven dicht, ik was de wanhoop nabij
Dat is nu achter de rug

Ik zie nu je gezicht het is zo plotseling gegaan
En hoor ik dan hoeveel je hebt doorstaan
Het is zo wit in deze nare kliniek
Dan zegt je mond, ongeneeslijk ziek