Leila en  hielden van elkaar
Twee paar bruine ogen samen dertig jaar
En hij speelde zacht een wijsje
Voor zijn allerliefste meisje
Maar hij mocht niet van haar houden
En zij mocht niet met hem trouwen

In de Sahara tussen de kamelen
Daar zat Moustafa op zijn herdersfluit te spelen
Hij speelde treurig voor zich uit een wijsje
En dacht met tranen aan de woorden van zijn meisje

Oh Moustafa, oh Moustafa
Ik mag niet van je houden van mama
Oh Moustafa, oh Moustafa
Ik mag niet met je trouwen van papa

Kleine Moustafa had zoveel verdriet
Speelde iedere dag z’n treurig herderslied
Toen kwam iemand hem bevelen
Dat hij voor de sjeik moest spelen
Die zei: jij hoeft niet te knielen
En liet hem veel geld verdienen

In de Sahara tussen de kamelen
Daar zat Moustafa op zijn herdersfluit te spelen
Hij speelt nu zachtjes voor de sjeik een wijsje
En denkt met tranen aan de woorden van zijn meisje

Oh Moustafa, oh Moustafa
ik mag niet van je houden van mama
Oh Moustafa, oh Moustafa
Ik mag niet met je trouwen van papa

En toen zijn beurs gevuld was met dukaten
Nam hij de vlucht en niemand had het in de gaten
Er was geen mens, die hem nog kon weerhouden
Om met zijn allerliefste Leila te gaan trouwen

In de Sahara tussen de kamelen
Daar zit Moustafa op zijn herdersfluit te spelen
Hij speelt nu vrolijk voor zich uit een wijsje
En luistert naar de lieve woordjes van zijn meisje

Oh Moustafa, oh Moustafa
Ik mag nu van je houden van mama
Oh Moustafa, oh Moustafa
Ik mag nu met je trouwen van papa
Ik mag nu met je trouwen van papa
Ik mag nu met je trouwen van papa