wij brengen de post gaan door weer en door wind
het is heus niet moelijk dat kan elk kind
wij staan aan natuurlijke krachten vaak bloot
zo zijn er de honden die hangen in je poot
soms is het zo warm dan zweet elke klier
we mogen het niet maar toch drinken wij bier
maar na een paar straten in een stevige wind
dan ga je het voelen je lijkt wel woordblind

en met m'n posttas loop ik te sjouwen
en ik zit alle gleuven vol te douwen
in zon of regen kom ons me tegen
want langs die gleuven gaan dat is me leven


refrein:
m'n wijk is zo groot en de straten te lang
ik moet ook tien hoog ja dat maakt me wel bang
staat daar dan een vrouw in haar negligé
ze vraagt kom je binnen ik denk, ja zeg nee

ze vragen wel eens zou je niet wat anders willen doen
dan zeg ik kijk wel uit ik ga niet weg voor geen miljoen