-Zeg jongens. Ik ga volgende week, he, dan ga ik meedoen aan het chansonconcours in Knegsel en ik heb speciaal voor die gelegenheid, heb ik een liedje geschreven. Tekst en muziek door mijzelf... En ik dacht, het is misschien wel een goed idee, als ik dat liedje even aan jullie laat horen en dat jullie dan naderhand zeggen, of jullie het goed vonden, of dat er misschien bepaalde dingen nog niet helemaal goed aan zijn. Dat kan. Dan heb ik 'r tenminste nog wat aan. Vinden jullie dat geen goed idee?
Dus dan laat ik dat liedje, he, wat ik voor dat concours in Knegsel heb geschreven, dat laat ik dus NOU aan jullie horen, ja?
Landbouw: Okee. Het is wel een beetje een gevoelig liedje, dus als het nog niet helemaal uit de verf komt, dan moeten jullie me dat maar vergeven, ja?
Okee.

Soms is de wereld om mij heen zo hard gemeen en koud...


-O ja, trouwens he?

Dan ben ik blij dat jij er bent...

-Hee, kap eens effe man!
-Ja!

...zo warm...

-Hee, Veeteelt?
-Ja?
-Mijn ouders, he, die gaan dit jaar weer op vakantie naar Schwarzwald, naar Gasthausglockenspiel met de Kipcaravan. En nou vroegen ze zich af, of het mij niet leuk leek om een vriendje mee op vakantie te nemen. Zeg Veeteelt, heb jij geen zin om met mij mee op vakantie te gaan?
-Ik?
-Ja...
-Met jullie...?
-Met de Kipcaravan...
-Naar Schwarzwald?
-Ja?
-Met braadworsten en ...?
-Ja???
-Reken maar van Yes!
-Ooooooooooooohhhh!!!!!


Soms is de wereld om mij heen
zo hard, gemeen en koud.
Dan ben ik blij dat jij er bent,
zo warm en zo vertrouwd.

Ik hoor je en ik zie je,
ook al ben je er niet meer.
Soms ben je een zuchtje in de wind
of een bootje op het meer.

En als ik 's nachts naar buiten kijk,
dan ben je soms een ster.
Dan weet ik, dat jij mij hier ziet,
ook al ben je nog zo ver.

Soms is het net als vroeger,
precies weer zo dichtbij.
Als toen, toen ik hetzelfde dacht,
dezelfde dingen vond als jij.

En af en toe dan huil ik,
ook al heb ik geen verdriet.
Voel jij je dan niet goed of zo?
Ik weet het niet.

Misschien ben ik wel bang,
dat je langzaamaan verdwijnt.
Jouw ogen en die glimlach,
die om je mond verschijnt.

En dat ik op een slechte dag
jouw naam niet eens meer weet.
Maar het aller bangst,
ik ben echt het aller bangst,
het aller bangst,
dat ik je stem vergeet