Man, toen-ie nog kon lopen
Ge had ‘m toen moeten zien
Hij was groot en soepel en sterk
En hij kon dansen as d’n beste bovendien
Man ge had ‘m toen moeten zien…

Wa was-ie toch zielig, hij wist nie wa-t-ie moest
Hij kon zonder hulp nie meer onder d’n douche
Mer hij wou geen polonaise aan z’n lijf
Mer ze stuurden ‘nen engel; man wa’n wijf!
Eva is zoet, Eva is goed
Eva kumt alle dagen vragen of ze iets kan doen
Eva kann koken en Eva kan meer
Eva, bedankt, lieve Heer

In zijne kop, in zijne kop
In zijne kop kan-ie alles
In zijne kop, in zijne kop
In zijne kop kan-ie alles, in zijne kop
Dan is d’r niks mis mee z’n benen
En loopt-ie overal nog hene
Niks mis mee z’n evenwicht
Danst-ie mee z’n ogen dicht
Eva, gij moest ’s weten; in zijne kop

En gisteren hee-t-ie aan Eva’s gevraagd
Of ze mee uit wil gaan eten, vandaag
D’r schijnt ’n nieuw tent te zijn, hier um d’n hoek
Hij wil iets terugdoen vur al wat ze doet
En ze roert door de pan en dan zee ze “misschien
Ik weet ’t morgen te wel zeggen, ja, ik zal ’s zien”
Eva zeg ja, zeg asteblieft ja
Eva, gij moest ’s weten…

Hij hee vannacht nie geslaopen, want in z’n gedachten
Was Eva, Eva, laat ‘m niet wachten
En nou is ze hier, mee ’n boodschappentas
Ze schilt z’n erpels, pan op ’t gas
Ze zee: “Ik kan ’t niet maken, hoe leuk ge ook bent
Geef me d’n tijd tot ge van mij niet meer afhankelijk bent
’n Jaor nog, misschien, dan zullen we zien…”
Eva;  zolang kan-ie wachten

In zijne kop, in zijne kop