De zoon van d’n dominee
Loopt dur de straot
Onder zijnen erm ‘ne rol papier
De zoon van d’n dominee
Waor kumt-ie vandaon
En wa doe die rooie schilder nou hier
En de mensen zeggen, ze zeggen
Ze zeggen zoveul
En ’t zal allemaol nie gelogen zijn
Da’t nie zo goed gao tussen vader en zoon
Mer wa wilde ook, mee zo’ne mens, as
De zoon van d’n dominee

En vincent schrijft aan zijn broer in Parijs
“Waarde Theo
Ik voel wel hoe pa en ma over mij denken
Ze vinden mij een grote, ruige hond
Die met natte poten in de kamer zal komen 
En iedereen in de zal weg lopen
En hij blaft zo hard
Goed, maar het beest heeft een menselijke  ziel
En nog wel een fijngevoelige
Ik heb spijt dat ik niet ben weggebleven
Want het was op de hei in Drenthe
Niet zo eenzaam als hier in dit huis”

De zoon van de dominee
loopt dur de straot
Onder zijnen erm ’n schilderij
De zoon van de dominee
Ziet ‘m ’s gaon
Hij schiet weer zo druk, zo gedreven vurbij
En hij schijnt veul te komen
Bij Toon de Groot
En ook bij Reinier de Greef
De ermste boeren, die schildert-ie dan
Wa vinde d’rvan; Toch wel vreemd vur
‘ne Zoon van d’n dominee

En Vincent schrijft aan z’n broer in Parijs
“De aardappeleters, dat is een heel gevecht geweest
Ik heb er hard op gewerkt
Ik wil laten zien, dat ze grond hebben omgespit met dezelfde handen
Als waarmee ze nu bij hun lampje zitten te eten
Ik wil, dat het doet denken aan een heel andere manier van leven
Dan die van ons, beschaafde mensen
Het is een boeren-schilderij
Maar wie de boeren liever zoetsappig ziet
Die gaat z’n gang maar”

De zoon van d’n dominee
De pastoor hee gepreekt:
“Die schilder die is de zoon van het kwaad”
De zoon van d’n dominee
De pastoor die geeft geld
As g’oe dur die vent nie meer tekenen laot
En de mensen, ze zeggen
Ze zeggen zoveul
En ’t zal allemaol nie gelogen zijn
Ze zeggen; “’t Kindje van Sien de Groot
Da wordt net zo rood as die mens
As de zoon van d’n dominee”

En Vincent schrijft aan z’n broer in Parijs
“De kwestie met de pastoor heeft me verder niet veel last bezorgd
Er zullen in dit dorp altijd wel godvrezende inboorlingen blijven
Die er mij op aankijken
Want dat die pastoor heel graag mij de schuld van dat geval wil geven
Da’s wel duidelijk
Bij de boeren, waar ’t gebeurd is, ga ik nog regelmatig schilderen
En ik kan er net zo gerust als vroeger over de vloer komen
Ik weet van de vrouw zelf, hoe het geval in elkaar zit
Een lid van het katholieke kerkbestuur heeft er meer mee te maken
Nee, ze kunnen op mij, wat dit betreft tenminste, geen vat krijgen!”

De zoon van d’n dominee
Loopt dur de straot
Hij schiet zo gehaast, zo gedreven vurbij
De zoon van d’n dominee
Ziet ‘m ’s gaon
Wa zijn al die jaoren toch vlug vurbij