Ik zag haar in haar venster staan
maar zij heeft mij niet gezien.
Ik ben aan haar deur voorbijgegaan
maar zij zag er wel tien maal tien.
Ze heeft toen gewuifd naar de soldaten,
en sinds die dag wou ik met haar praten,
als je begrijpt wat ik bedoel…

Ik zag haar voor haar venster staan.
‘k Ging alleen aan haar deur voorbij.
M’n hart klopte en ik keek haar aan,
maar ze heeft niet gewuifd naar mij.
Ik heb nog wel drie maal omgekeken.
Zij stond al met haar buurman te spreken.
En sterker werd het vreemd gevoel
als je begrijpt wat ik bedoel…

Ik schreef haar dan een lange brief
omdat ik niet anders kon
Ze wuifde niet en ik had haar lief.
Maar ze wuifde naar ’t peloton – maar
’n peloton dient om te moorden.
ik schreef haar daarover in bit’re woorden
en over ’t leen en ’t gevoel
als je begrijpt wat ik bedoel…

Ze antwoordde op gekleurd papier:
“’k Heb je voor mijn deur gezien
maar vrijers maken nooit plezier
en ik ben nog maar zeventien.
Je kan honderd man gerust vertrouwen;
één man alleen en ’t is schande of trouwen.”
Haar blik was warm, maar haar hoofd was koel
als je begrijpt wat ik bedoel…




Tekst: Bert Broes
Muziek: Paul Heyninck
Arr.: Raf Dekkers