Ik zie, ik zie wat jij ook ziet
Hoe jij ’t ziet 
Dat weet ik niet
Maar ik zeg wat ik zie
En dat is poëzie 

Dat ik vandaag een roos zag staan
Hij keek me aan, hij keek me aan
En wachtte totdat ik dacht
“Wat zou ’t ook” en lachte

Je zegt wat je van binnen voelt
Precies zoals het is bedoeld
’t Geeft niet tegen wie
En dat is poëzie

’t Kan een bloem zijn of een kind
Een witte wolk, de voorjaarswind 
Of water 
Waar je van denkt
Dit hou ik vast, voor later 

Wie ’t niet ziet, die ziet ’t niet
Maar ik zie goddank wat ik zie
De roos die op me had gewacht
De wind die in de nacht
Opeens iets zingen gaat of zucht
Een kind dat midden  in de straat
Een schip ziet zeilen in de lucht
En altijd weer het water
Dat praat en praat

Dat zie ik en dat zeg ik dan
Omdat ik het niet laten kan
Te zeggen wat ik zie
En dat heet poëzie