wette nog die flaa, die'k vertelde on aa
wette nog die mop, waar giê mens of giên kat mè kon lache ... ?
over e schoon kind, aldan wèl of ni zwanger
die ne slow-fox danste mè ne vlomse zanger

slow was zijne genre, want hij wier wel gewaar
dat 'm dan van alles in 't maske heur ore kon draaie
lollekes over liefde en duuzend gitare
dikke flaawe ziever van tjing-boem-tarare
om dan swenst te kunne pakke en te schâre

in heur arreme. . lee d'hij in stereo te karreme
schat ik blijf oe traa, wordt m'n vraa
en dan kweek'k uit aa ... wa gandarreme
honderd kere. . zucht zij dan: «joeng och-god-och-here
gij-se brute beest, zoude liever ni eerst
slow-fox lere ... »

da was na die flaa, die'k vertelde on aa
da was na die mop, waar giê mens of giên kat mè kon lache
zelf hemmekik er pertang mè ston gille
'k kletste van plezier op mij zuster heur bille
want da kletste bleft bij ons, in de famille

'k kan bekan nimiêr, 't doe nog overal zeer
vrienden, bidt veur mij, da'k diê slow-fox nog mag overleven
bidt ook veur degeen, die nog rijmen en dichten
zonder hier in vlaand'ren hun poepke te lichten
doe se veur de volgende slow, inspiratie cadeau