veur z'n vijf en zestig jaar, weurd ginnen iênen Belg gewaar 
dat 'm stillekesaan verslèt, en gelijk is veur de wet 
wârke is dan 'n karwei, meer ne vorm van slavernij 
en hij telt de jaren af, dan got'm profetere ...

me pensioeng, me pensioeng, me pensioeng
ge zult mij wa zien doeng 
me pensioeng, me pensioeng, me pensioeng 
dan begin e kik eerst mor te leve 
me pensioeng, me pensioeng, me pensioeng 
'k krijg veurniet al m'n poeng 
me pensioeng, me pensioeng, me pensioeng 
'k wenste da kik zo vâr al stoeng

as g'er vijf en zestig zij', dan moet uit de maatschappij 
en ge krijgd' as ouwe knol, 'n horloge of 'n madol 
niemand vraagd'of ge wilt gaan, 't is veurbij . . g' et afgedaan 
en ge mokt oew'eige wijs, naa gonnek is profetere

me pensioeng, me pensioeng, me pensioeng 
'k moet er iets on gon doeng 
me pensioeng, me pensioeng, me pensioeng 
't schijnt da'k naa d'r moet lere mè leve 
me pensioeng, me pensioeng, me pensioeng 
'k krijg veurniet al die poen 
me pensioeng, me pensioeng, me pensioeng 
'k wou da'k toch nog zo vâr ni stoeng

eens de vijf en zestig deur, zegde: "leve da's 'ne sleur. . 
mè 't genot da'k nimiêr ken, da'k nen ouwen Belg zèn 
wa da'k doeng of waar da'k blijf, 't hee ni veul nimiêr om 't lijf 
want ik kan d'r al bij al, nimiêr van profetere. .

da pensioeng, da pensioeng, da pensioeng 
'k hemme 't zo weinig van doeng 
da pensioeng, da pensioeng, da pensioeng 
just genoeg om nog wa 't overleve 
al die poeng, al die poeng, al die poeng 
mokt mij nooit. . ni t'rug joeng 
één miljoen, twee miljoen, tien miljoen 
gaf e kik, a'k mor zo vâr ni stoeng