Als ik denk aan Marleen, begint mijn hart te zingen
Als ik denk aan Marleen, dan doe ik rare dingen
Want Marleen hoort bij mij als het water bij de wind
Zij is mijn zonnekind

Haar blauwe ogen zijn regenbogen
Haar huid zo zacht als hermelijn
Lacht ze me tegen, is ’t gouden regen
Die parelt in een glaasje wijn

En Marleen wacht op mij als wij zullen gaan strijden
Om de trotse banier die ons dan weer zal leiden
Naar een land vol van zon, zonder haat, zonder pijn
Waar wij tesaam zullen zijn

Daar zal het leven, ons alles geven
Wat wij verwachten van ’t bestaan
En zijn de dagen soms zwaar om dragen
Wij zullen naast elkander staan

Sla de trommel tamboer en laat eenieder horen
Dat Marleentje en ik elkander toebehoren
Door de schakel van trouw die ons nu voor ’t leven bindt
Zij blijft mijn zonnekind

We zullen dromen dat kinderen komen
Die lijken op Marleen en mij
Moge het leven hetzelfde geven
Als sprookje van ons allebei
Als sprookje van ons allebei 
Als sprookje van ons allebei
Als sprookje van ons allebei