‘k was as kind al ne deugeniet
rot bedeurve en wried contrair'
kreeg ‘k elken dag is gin pakske friet
dan gaf ekik d'r ‘n bleetconceer
dan zee’d ons moe: ’t is al goe
gij krijd' aa pak verdemme
en holde ze dan frietjes
wouw ekik die ni hemme

ik riep: ik wil kroketten, zeg ma
da wette, hé
ik wou kroketten, waah
of ik blette, ja
en deur al mijn gebleet ja dan mokte ze wel
mor ze bakte z’in OZO in pleuts van Becel

ik zèn getrouwd en ik gon wârke
en ik heb een kreem van een vrouwke
mor ik weur zo vet as een vârke
mor ni deur heur manier van koken
ze doe ‘Nouvelle Cuisine’ mè allerlei folliekes
mor ik krijg da ni binne die geef ik on de kiekes
en d' erbij das nikske veur mij.

ik riep: ik wil kroketten, na gij
da wette, hé
ik wou kroketten, en zij
zij blette, ja
en na veel gebleet ja dan mokte z’ er wel
in de pleuts van mè OZO frituurde ze mè Becel

ik zèn een daggeske ouwer naa
en ook een bitteke verslete
m'n aders weurre wa nauwer naa
ik moet streng gon dieete
mijne doktoor lot mij kieze
ik moet wel potverkoffe 60 kilos verlieze
of voortdoen en ontploffe van die pee
wette wattem wette wattem wattem zee

hij zee: en gin kroketten, meneer
da wette, hé
nooit gin kroketten, nimîer
ik blette die kier
alhoewel da ‘k ze swenst nooit of nooit nimmer fret
noemt toch iedereen mij altijd en overal Jef Kroket
ze noemen mij Jef Kroket (x3)

nooit gin kroketten, oh nee
en wette, ‘k zit in de puree (x5)