in ‘62 kwam papa
vanuit Marokko mè mama
en mè hun kinnekes nor hier…
dààr liete z’ alles in de steek
heel hun famille en hun streek
da deej’ ze ni veur hun plezier
hier in de stad hebbe z’ iet g’huurd
in zoë ’n arme mensebuurt
dicht ba de Papa zijn fabriek
tusse twee shifte mokten hij
ba Mama nog wa kindjes bij
en één dorvan, da zennekik

Refrein:
ik ben de zoon van ‘ne migrant
ik heb ni echt e vaderland
‘k weet ni waaraf, of ni waaraan
zennek nà Belg of Marokkaan ?
da ‘k anders ben da zienik wel
‘k heb donker haar en ander vel
wa deej’ m’n ouwers ma on d’ hand
deur kind te zijn van ‘ne migrant.. !!?

in ieder school waar ‘k zèn gewest
wier ik vernederd en gepest
‘k was de makak, de vremde luis
ik liep ook nooit ni chic gekleed
m’n ouwers hadden het ni breed
we ware nog mè velen thuis
ik zèn ‘r dan mor mè gestopt
heb wa gewarkt, en veel gedopt
mor ik zèn ni g’eindigd in de goot
‘k heb wel geleerd mè schaaj en schand
da ‘k hier teveel was in da land
mor is da nà m’n eige fout

Refrein

mor eig’lijk hebbekik ginne schrik
d’r zèn nog duzende ‘lak ik
den helft Belg en Marokkaan
want tusse dit en vijftig jaar
weurre mijn kind’re niks gewaar
van wa de Papa hee deurstaan
z’ hun zèn dan hiëmol g’ integreerd
en vinde mij ‘ne gefrustreerde fanatieke aawen bok
dan zegge ze: Pa, gij hoddet mis
as ’t na noggis verkiezing is
dan stemme wij veur het Vlaams Blok

Refrein

La la la la …