Sinds achttienhonderddârtig zitte wij oep mekânders’ kap,
we leven alletwee… percies in ballingschap...

Zun zeggen "domme Bels"
wij zeggen, seg onnozele kees
ge vraagd’ oe af, waarom zèn wij zoe dweers...??

Waarom zèn wij altijd oep d’Ollanders on’t kappe...?
want in hun eigen land zèn die toch sympathiek…
mor ééns de grens v’rbij, kund’ er nimîer mè klappe,
dan make z’ons hier bà momente zenuwziek…

En da ze zuinig zijn, da wisten w’ al ’n bitje,
de meeste zèn verzot oep water van de kraan;
ofwel mè drije éne cola mè e rietje,
oem héél profijtig véél oep reis te kunne gaan…!

Waarom zijn wij hier toch zo dolgraag op visite…?
je eet er lekker, en je leert ’n mondje Frans…
dan vraag je als je op ’n knus terras gaat zitten:
"Bonsjoer Mesjeu, che veu’n glaasje sudderans"…

We gaan naar Antwerpen om lekker lol te trappen
nemen de Voog’ltjesmarkt ’s zondags in bezit…
en tappen belgenmoppen die hun toch niet snappen,
bij ’n bol "Keuning", of pralines, of steack-frit !

Van kokenete kent ‘nen Ollander geen botte,
as h’m iet lekker wilt, haalt hij dat uit de muur…
mor lot ons eerlijk zijn… ze kunne beter sjotte,
en z’hèmme coffee-shops, en wij mor ’n frituur…!

Over hun taaltje zulle wij mor liever zwijge,
da’s meer ’n keelontsteking in den hoogste graad…
in zaken is h’m deur ‘ne jood nie klein te krijge
en hij woont chic in ’s Gravenwezel of Brasschaat…!

Zeg, Belgen, stop nou asjeblief met al dat sjaggerijn,
want eig’lijk is het zo… dat we familie zijn…!
as wij is t’rug bij Holland kwame, just ‘lijk in den tijd,
dan zèn we éind’lijk toch die Walen kwijt…!

We zouwen leven in ’n land van melk en "heuning"…
en wette wa we mè ons Keuningshuizen doen…?
we maken dan van prins Laurent de nieve Keuning,
Albert en Beatrix die sturen w’oep pensioen…

W’hebbe geen schatkist mè ‘ne put van veel miljâre…
geen vijf regeringen die smossen mè ons poen…
mor wèl ’n voetbalploeg van allemol wereldstâre,
dan weurre w’ oov’ral altijd wereldkampioen…!!!