op nievjaarsnacht gebore… ’t was klokslag twellef uur
‘k kwam lachend op de wereld… alleman was overstuur
‘k had hardop moette blète… ze sloege op me gat
en hoe harder da ze sloege… hoe meer plezier da ‘k had
(g’had die doktoor z’n hande moette zien,
die zagen blaawer as mijn gat)

me moeder vroeg… seg vader… is dîe nà wel normaal
natuurlijk… zee me vader… hij is zelf muzikaal
‘k zèn altijd blijve lache… ‘k was altijd goe gezind
tussen al die ambetante was ekik ’t plezantste kind !!

toen wier ik meerderjarig… ik lachte nog altijd
de maskes waar ‘k mè meeging… die hadde nooit gin spijt
ik zèn nogal ne rappe… ze sloegen op mijn hand
mor al lachend ging kik verder… ze vonde da plezant
(en ikke mè mijn hand, ge zie, zôe d’er hielmol …)

tot da ‘k on een bleef plakke… ze zee ‘k verwacht e kind
’t is een van Bang-Van-Joeng… da’s aawen beste vriend
ik bleef nog altijd lache… mor lak e stekebees
want ik zat daar as vader… op schoot mè ne Chinees !!
(en wette wa, ik zèn giêne racist, mor ik bezien diê kleine
ik zeg: doe d’oew ogen ope, … die waren al ope)

‘k zèn na e paksken aawer… ‘k zit in m’n darde jeugd
‘k tap alle dage moppe… dà doe mij toch zo’n deugd
‘k zal altijd blijve lache… ik ben nen optimist
en doen ze mij nor ’t kârkhof… lig ‘k lachend in m’n kist !!
(mijn vinger tusse da deksel…
en na moette wete; doe de ze na nor bove
of nor beneeje, kan mij ni schille 
…en mijn elleboge deur die voejering…
… en as ge nog ne natte kelder wilt…)