(orig.: La mamma van Charles Aznavour)

hij was de leste van de klas
op school had 'm altijd ambras
want hij sloeg alles in z'n kas
den bompa
de meester zee: "da d'is toch straf
hij houdt van niks z'n pikkels af
vandaag pikt 'm mijne plastron
wie wèt is 't morge mijn calcon
't is naa de stoof en strak de buis
diên tist nemd'alles mee nor huis. ."
't was eerst de klink en dan de deur
het was nen echte schamoteur
den bompa
hij ratte hier, hij ratte daar
niks was 'r 't heet of ni te zwaar
ons bomma zee: "'t was nen barbaar
den bompa. ."
konijn da d'hee 't 'm nooit gekocht
hij hee g'et altijd wel gezocht
dat 'm verniet nor huis mee brocht
van d'iên of d'ander stroperstocht
diê goeien bompa
mor op ne schone zaterdag
sloeg 'm ineens ne grote slag
hij kraakte mè muziek en zânk
de koffers van de nationale bank
gendarme mè veul tamtam
die schoten seffes uit hun kram
mor hij kon vluchte mè den tram
den bompa
hij zee: "veuruit in volle vaart
knipt gaa 'n gaatje in m'n kaart
komaan doe na ni ambetant
of 't kost oe nog ne gouwen tand"
zo reeje ze tot op het Zuid
daar sprong 'm dan den tram wèr uit
hij liep te voet deur den tunnel
da was veur 'm 'n bagatel
veur den bompa
op linkeroever aangeland
viel z'n valieske uit z'n hand
de briefkes vloge over 't straat
hij bukte nog mor 't was te laat
veur onzen bompa
d'r vloog nen hoop van al da geld
mè felle wind tot in het Scheld'
den Bompa dook, in hoogste nood
hij kreeg 'n borrel en hij was dood
d'r lee d'n lijk in 't Scheldeslijk
en eens was da. . onzen Bompapa