(orig.: De werkmens van Ivan Heylen)

en z'hoddenis op ne post
'n wârrekvraa van doeng
en ze gaven 'r de kost
dus ik mokte da'k 'r stoeng
en ik zee on die madam die a de deur kwam opedoeng

ik zèn 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa
na zennek hier
zedde nà ni blij van mij te zien .... jaja
gelak as'k ik zo lopen 'r gin tien ... nee
ik zèn 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa
na zennik hier

en die madam hee mà gezee
'k geef honderd frang per uur
en mè nievjor dobbel pree
ik koom oe hale par voituur
en buiten oe warm ete, ieder week 'n nief coiffuur

ik zèn 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa
na zennek hier
zè mor zeker da'k het 'r van pak .... jaja
'k gon nor me wârk in ne pelsefrak
ik zèn 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa
na zennek hier

van madam hemmek alles g'had
echtig 't kan ni op
mijne vent 'n nief cravat
en m'n dochterke 'n pop
en ik ne zak petatte en tomatte veur de soep

ik zèn 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa
na zennek hier
onder ons gezee is da ni waar … ja ja
op zo'ne post d'r weurde honderd jaar. . allo
ik zèn 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa, 'n wârrekvraa
na zennek hier