(orig.: Les trois cloches van Edith Piaf)

ge kent da lieke van de klokke
of rappeleerd'oe da nimiêr
'k liep nog mè lintjes in m'n blokke
dan hoorde-k'et den eerste kiêr
mor na go't over mijne wekker
dat klokske is na nooit kapot
mor wie da dink hee d'uitgevonde
verdient de doodstraf op 't schavot

want ge ligt gerust te slape, en d'r go da vuil lawijt
ge doe nikske as mor gape mor de wekker belt " 't is tijd"
waarom na ni blijve ligge, slape vindik zo plezant
want da kan me nikske boemme
lot me slape potverdoemme
'k vind ne wekker ambetant

mor hèt na wel of giên compasse
da d'helpt allemol giên fluit
en eens da g'op zè en gewasse
dan zieder al wa beter uit
mor dan begint trug de misère
den baas verwacht aa op de djob
met diê valt ni te raisonnere
diê vent diên hee nen houte kop

gaa nen boterham binne slikke' en dan rap rap in m'n kar
want om acht uur moet ik tikke, mor 't verkeer loopt in de war
en mor sakkre en mor vloeke, da dat ni veuruit 'n gaat
komd'on 't wark arrivere
kunde niev'rans ni parkere
en ge tikt weral te laat

ne godsgenadigen dag travakke
jaar in jaar uit van acht tot vijf
da bleft toch on oe ribbe plakke
da kruipt toch allemol in oe lijf
ge krijget dan on oewe wekker
ge lot het smore en den drank
ge kunt het nog wa jaarkes trekke
daarna dan zedde van de plank

en dan luie d'r wèr klokke, mor ge zè d'r nimiêr bij
niemand die nog mè gin stokke, a dan na nog wakker krij
daarom zeggek al ze leve, as ge nog ne wekker hoort
ligde goe en slopte lakker
en da dink da mokt oe wakker
gooit 'm buite en slopt voort