Çoike was de kleinzeun van de Schele Vanderlinde,
dîe vanuit da lieke mè dîe koddige pompier...

Çoike en den Bompa waren hele dikke vriende
ze woonden traawens in hetzelfden huizeken in Lier…

Jàren kon de Schele nog van zijn pensioeng geniete,
mor toen liet z’nen tikker ons pompierken in den brand...
just véurda z’n leste levensgeesten h’m verliete,
fluistert hij in ‘t oor van zijne kleinen bloedverwant:


Çois, hoord’ is hier... weurde ga wél of nie pompier,
dad’ int’resseert mij just gin fluit…
‘n spuit is ba ‘ne vent, wel z’n besten instrument,
mor gaad’ in ‘t leven soemtads onderuit...
blust dan den brand nie altijd mè ‘n spuit !!

Tot in d’ Humaniora dee de Çois goe z’n devore,
hij zee: "watte, ik pompier?, salu, ‘k weur vet’rinair…"
mor oep ‘ne keer dan liet e vriendje h’m ‘n jointje smore,
en van dîe moment, hadde de drugs h’m in de scheir…

Çois begost al méér en méér gevaarlek spul te pakke,
a slikte en a spoot, oep den duur was h’m e wrak...
tijdens zoe ‘n roes hoort h’m inîens: "Ocharme, Çoike",
en hij wist direkt... ‘t was den Bompa dîen a sprak:


Çois, hoord’ is hier... weurde ga wél of nie pompier,
dad’ int’resseert mij just gin fluit…
‘n spuit is ba ‘ne vent, wel z’n besten instrument,
mor gaad’ in ‘t leven soemtads onderuit...
blust dan den brand nie altijd mè ‘n spuit !!


Çois is afgekickt, want den Bompa gaf het teken,
en al was h’m ooit, liever vet’rinair gewèst…
veurgoé verlost van drugs, ging h’m as boer dan beesten kweke,
vârkes en kalv’ren hee ‘t h’m dapper vetgemest…

Hij hee mè gin hormonenspuit in ‘nen beestenbil gezete,
in z’n éige lijf stak er genoeg smeerlapperij…
a zee: ‘k zal tot het einde van m’n dagen nooit vergete,
wa Schele Vanderlinde toen gezeej’hee tegen mij:…


Çois, hoord’ is hier... weurde ga wél of nie pompier,
dad’ int’resseert mij just gin fluit…
‘n spuit is ba ‘ne vent, wel z’n besten instrument,
mor gaad’ in ‘t leven soemtads onderuit...
blust dan den brand nie altijd mè ‘n spuit !!


Çoike was de kleinzeun van de Schele Vanderlinde...…