Amanda, je jaren,
Je grijzende haren,
Je vingers als scharen
Deren mij geen zier,
Want slecht in jouw armen,
Kan men zich zo warmen,
Een hoorn in je darmen,
En geil als een stier.

De paarsrode randen
Om je ogen, je tanden
Zo zwart als je schande
Van hoer lang-verrot,
't Is niets, want je prammen
Je tepels als krammen,
Je dijen als hammen
Zijn 't hoogste genot.

Zolang je kunt graaien
Naar ballen, doen laaien
De lullen, en draaien
Ze glad in je hel,
Zolang je zal blijven
Het wijf van de wijven
Die wrijven de stijven
Tot lappen rauw vel.

De gretige lippen
Die niets laten glippen,
De sliertende slippen
Van je kale trut
Hebbe' op alle wijzen
De wortels, radijzen,
Komkommers, saucijzen,
Geslikt en beschut.

Maar wat mij doet branden
En valle' in je handen,
Tot spijt van Yolande
Zo blank en zo blond,
Het zijn je twee billen
Die persen en drillen
Als mijn pijl mag trillen
In 't gat van je kont!