Irma was een meisje
Zo eenzaam in haar jeugd
De nachten vol demonen
De dagen zonder vreugd

Haar vader kon niet praten
Hij keek haar nimmer aan
Sloeg haar om het minste
Noemde nooit haar naam

Haar moeder lag al jaren
Stervende in een bed
Omdat zij altijd gilde
Was zij op zolder neergezet

Lieve dood, waar blijf je nou
Kom mijn moeder halen
Neem mijn vader ook maar mee
Maar laat mijn kleine zusje leven
Anders ben ik helemaal alleen

De wind kwam altijd uit het westen
En sloeg met kil venijn
De rook van de fabriek
Neer op het dorpsplein
Irma zette ’s avonds
De voordeur stiekem aan
Zodat de dood heel gemakkelijk
Het huis kon binnengaan

Maar haar vader had een afspraak
Met de westenwind
Als de dood verschijnt
Sla dan de deur dicht