Ik hoor nog elke nacht die broze stem die schemert door m’n hoofd
Achter m’n ogen drijft de grijze mist die heeft m’n laatste droom gedoofd
Je kon niet wachten op de laatste trein, de klok vergat de tijd
En ook al weegt het afscheid zwaar als lood, je kan niet leven zonder spijt

Koud is m’n huis, nog kouder dan m’n hart
Het sneeuwde op mijn ziel vannacht
Langer dan levenslang, je gaf me levenslang
Liefde kan pijn doen, maar toch ben ik niet bang
Levenslang, je gaf me levenslang

Ik hoor nog elke nacht die noorderwind
Die snijdt door merg en been 
De stilte tover volle glazen leeg
De uren sluipen om me heen, je kon niet blijven tot het eerste licht
Al zei je nooit waarom je schaduw wandelde m’n leven licht
Niet eenmaal keek je achterom

Koud is m’n huis, nog kouder dan m’n hart
Het sneeuwde op m’n ziel vannacht

Langer dan levenslang
Je gaf me levenslang
Liefde kan pijn doen
Maar toch ben ik niet bang
Je gaf me levenslang

Koud is m’n huis, nog kouder dan m’n hart
Het sneeuwde op mijn ziel vannacht