Ik had tot voor kort zulke hechte principes
Ik was echt een meisje dat wist wat ze wou
Maar Betty en Guus met hun malle ideeën
Die gaven m’n zekerheid stiekem een dauw
Eerst dacht ik die twee zijn krankzinnig geworden
Maar toch, maar toch voelde ik God weet waarom  
Een soort jaloezie alsof ik me vergiste
Wat nergens op slaat, wat ze doen is zo stom
Zo anders dan al die principes van mij
Toch lijken ze zo overtuigd allebei
Dat ik soms wel eens denk

   Zou er nog iets anders zijn dan dit?
Zou een mens nog anders kunnen leven?
Soms is het net alsof ik in een toren zit
Waarvan het fundament het gaat begeven
Maar dan zeg ik: “Denk je toch eens in
Wat een mooie taak het leven biedt
Nee, je kunt je niet vergissen
Geef niet toe aan muizenissen
Dat is onzin”
Maar toch er klopt iets niet

Ik wist ook precies hoe m’n huwelijk moest worden
Twee huizen ,een kennel, natuurlijk een man
Een keurige man, één met weinig karakter
Een man waar een vrouw aan veranderen kan
En Jan is een sul, dus ik dacht dat is prima
Die zegt niets terug, die krijg ik wel klein
Maar nu ik ga trouwen, nou denk ik toch wel eens
Of dat nou precies de bedoeling zou zijn
Ik heb A gezegd en nu ga ik tot Z
Maar soms als het stil is zo ’s nachts in m’n bed
Dan denk ik bij mezelf

   Zou er nog iets anders zijn dan dit?
Zou een mens nog anders kunnen leven?
Soms is het net alsof ik in een toren zit
Waarvan het fundament het gaat begeven
Maar dan zeg ik: “Denk je toch eens in
Wat een mooie taak het leven biedt
Nee, je kunt je niet vergissen
Geef niet toe aan muizenissen
Dat is onzin”
Maar toch er klopt iets niet

Klopt iets niet
Nou ja