De nacht is foarby, de sinne is frij, omheech te gean
Aanst wurdt it dei, de moarn is te nij, om stil te stean
It libben wie wrang, it wachtstjen te lang, mar 't nimt in kear
Wês maar net bang, nea wer bang, it hoecht net mear.

Der sil gjin dei begjinne, dat ik net by dy bin
Gjin oerwurk foar ús rinne, sûnder sin.

Jou my dyn hân, jou my dyn hert
Asto it doarst mei my
Hjir is myn hân, hjir is myn hert
'k Jou myn bestean oan dy
Lang wie it kâld en tsjuster, aanst komt de dei
Fynt it ljocht syn wei, yn in nije dei.

'k Kaam net út é rie, it paed dat ik gie, it wie sûnder ein
De tiid dy't der wie, it hert dat ik hie, it wie fersein
'k Ha my oan dy jûn, mysels yn dy fûn, 'k begjin op é nij
Leafde hat wûn, twa minsken bûn, mar fûgelfrij.

Der sil gjin dei begjinne, dat ik net by dy hin
Gjin oerwurk foar ûs rinne, sûnder sin.

Jou my dyn hân, jou my dyn hert
Asto it doarst mei my
Hjir is myn hân, hjir is myn hert
'k Jou myn bestean oan dy
Lang wie it kâld en tsjuster, aanst komt de dei
Fynt it ljocht syn wei, yn in nije dei.