de gordijnen heb je open
binnen brandt er licht
ik zie je in de kamer lopen
ik zie een ogenblik jouw gezicht
als ik voor de tiende keer aan je huis voorbij rijd
je huis, de deur, de bel, 't is binnen handbereik
toch wordt de afstand groter, elke keer als ik er naar kijk
en de moed ontbreekt, om de stap te nemen

kon ik maar zo naar binnen lopen 
gewoon zeggen: ik ben terug 
en het verleden laten rusten 
want ik mis je 

ik heb alles overwogen
aan elke mogelijkheid gedacht
ik heb een draaiboek uitgeschreven
je hield me bezig dag en nacht
wat theoretisch kan is in werkelijkheid mijlenver

kon ik maar zo naar binnen lopen 
gewoon zeggen: ik ben terug 
en het verleden laten rusten 
want ik mis je 

het dilemma blijft aanwezig
ik twijfel en ik gis
wil je me nog zien
of zeg je me dat het over is
ik mis je

kon ik maar zo naar binnen lopen 
gewoon zeggen: ik ben terug 
en het verleden laten rusten 
want ik mis je