een van die dagen die niet hoeven 
zie ze gaan de zure mannen 
zie ze hangen in hun jas 
plastic tassen met de bulen 
waar een muur staat hangt een plas 
zie ze schuiven door de straten 
met hun fles om half tien 
niemand wil hun luchten ruiken 
niemand wil hun porem zien 

zie ze gaan de zure mannen 
zie ze dampen in de kou 
al die groots gedroomde plannen 
tien uur 's ochtends en al blauw 
zie ze wachten op perronnen 
op de trein die nooit zal gaan 
zie ze zoeken in de bakken 
naar de zin van het bestaan 

zure mannen zure mannen 
het is de blues en geen douche 
het leed en de drank 
liever zuur en in de olie 
dan bediende op een bank 

zie ze gaan de zure mannen 
nergens heen nergens vandaan 
op hun afgetrapte schoenen 
door het zure-man bestaan 
hoor ze zingen in de straten 
van de eenzaamheid en drank 
hoor ze praten in hunzelve 
met hun anderhalve tand 

zure mannen zure mannen 
het is de blues en geen douche 
het leed en de drank 
liever zuur en in de olie 
dan employee op een bank