In een wereld die verschrikkelijk en heel vervreemdend is
Waar de leegte peilloos lijkt en waar ik alle liefde mis
In een land dat zich voortdurend in de moeilijkheden stort
In de stad die straks het nieuwe doelwit wordt

Lig ik die lichte dingen heel graag opblaas tot iets zwaars
Doorgaans nog te cynisch voor ’t ontsteken van een kaars
Ik die als een heipaal mijn leefgebied verken
Ik die midden twintig laaf alsof ik achtenzestig ben
Ik die me nooit en nooit en nooit verliezen zou

Ik lig wat te staren
Na die serieuze jaren
Speel ik nu wat met je haren
Er valt niets meer te verklaren

Ik die altijd eenzaam blijven wou
Ik ben verliefd op jou

Zorgeloos te leven lijkt voor jou volstrekt normaal
En ‘k probeer het ook nog wel eens met een politiek verhaal
Er ligt eenzaamheid ten grondslag aan terreurproblematiek
Ons gecultiveerde rechtsgevoel is ziek

Of ik zeg als ik haar zachte lichaam streel voor ’t slapen gaan
Bij mijn laatste slokje rode wijn met uitzicht op de maan
Ik ben eigenlijk zwaarmoedig en heb het best wel zwaar gehad
Maar vraag je me waarom dan weet ik niet meer hoe het zat
Waar zijn  mijn doorwrochte zinnen nou

Ik lig wat te dromen
En ik kijk wat naar de bomen
Heb toch nog een glas genomen
Er valt niet aan te ontkomen

Ik die het te druk had voor een vrouw
Ik ben verliefd op jou

Ik lig steeds te eten
En op vrijdag gaan we skaten
Ik had vroeger een geweten
Er valt nog zoveel te vergeten

Ik loop met jouw tassen
Om de juiste steengewassen
Hippe spijkerbroek te passen
Er valt nog zoveel te verbrassen

Nog meer winkels open
Gaan we zomerjurken kopen
Ik had dit nooit durven hopen
Er valt niets meer te ontlopen

Ik heb zomaar alles wat ik wou
Ik ben verliefd op jou