Met Anne aan het water
Moet ik aan je denken
Een grote, lage, rode zon
Schuift langzaam in de zee
’t Is niet eens zo lang geleden
Dat wij door Zuid-Frankrijk reden
En veertien dagen achtereen
De avondzon in mist verdween

Met Anne aan de oesters
Moet ik aan je denken
Anne vindt ze heerlijk
En ze zuigt ze uit de schelp
Jij vond het een hap zee
En een gruwelijk idee
Je zei: ‘ik kauw geen dieren dood’
Je keer ernaar en at het brood

Onder blote Anne
Moet ik aan je denken
Ze vindt het hoorbaar prettig
Want ze maakt vrij veel geluid
Jij was niet zo wellustig
Je was zacht en je bleef rustig
We waren ook wat sneller klaar
Helemaal het laatste jaar

Met Anne in mijn armen
Moet ik aan je denken
Haar kaak, haar mooie jukbeen
Ligt wat pijnlijk op mijn borst
Jouw hoofd vond daar een plek
Bij mijn schouder in mijn nek
Waar het paste, waar het blijven kon
Tot ongemerkt een droom begon

Met Anne slapend  naast me
Moet ik aan je denken
Anne slaapt onmiddellijk
En stevig als een rots
Dat het zo kon gaan
Nooit meer stille tranen

En als ik met m’n rusteloze hoofd dan in het donker
Al die golven hoor stukslaan op het strand

Met Anne aan het water
Moet ik aan je denken