Alles glipt ‘m uut de handen
Mar niet zien flesse bier
Thuus niks te vertellen
En daorum stiet ‘e hier
Ooit ’n verstandig man
Nou frustreerd tot op ’t bot
Gemien en vaal en bitter
Heb meelie met zien lot
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben

Op ’n veurjaors vrijdagmiddag
Waren ze hiel vlot met hum klaor
Ze wasten zich de handen
En ze wezen naor
De man hier boben de deure
Hij had ok gien mooi lot
Marteld, kruuzigd, doodmaakt
En ok nog zeun van God
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben

Lest was ik ergens speuln
Ergens in ’t Gooi
‘k Kan der niks van zeggen
Niks as fijn en mooi
Met applaus nog in de oren
Tröf ik backstage ’n man
Hij had mij weinig in de reken
Want hij keek zo van
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Dat ik hum niet ben

In ’n aparte dreum
Was der ’n moment
Dat ik mezölf integen kwam
Ik had mezölf herkend
In die drukke straote
Kwam ik in gesprek
Met mien eigen ik
Die nooit ien in de ogen kek
En we dachten allebei
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben
Wat ’n geluk dat ik hum niet ben