Alles, alles stort in, het verdwijnt
Wanneer het stof is neergedaald
Zie ik wat overblijft

Meestal dans ik in de regen, omdat ik weet dat het goedkomt
Maar soms voel ik me bang voor de toekomst
Geniet van alles, doe liever alles teveel dan te weinig
Maar soms lijkt het leeg als ik twijfel
Voel me Job met de vragen die hij stelde
Vrienden die me belde, zo van: 'pak het anders aan, broer'
Al die adviezen, ik weet: het is liefde
Maar alles wat ik loslaat ben ik bang om te verliezen
Dus ik geef honderd
Leef zonder rust in m'n donder
Op een dag is het allemaal voorbij, dus bestorm 't
En tegelijkertijd denk ik: kalm aan genieten
Pak je kleine meid vast en geef honderd in de liefde
Want straks is het allemaal voorbij: wat dan?
Ik wil God, m'n familie en de rest tweede rang
Dus ik bel haar op en zeg: 'Lief, ik zie je straks'
Dank God voor elke zegen die Hij gaf

Alles, alles stort in, het verdwijnt
Wanneer het stof is neergedaald
Zie ik wat overblijft
Het licht, het licht, het licht dat nooit verdwijnt
Het licht, het licht, dat altijd op mij schijnt

Als alles instort en je vraagt: Waar is God
Als je niks hoort, zou ik als een kind worden?
Zou ik stil worden? Zou ik vertrouwen op de Vader?
Zou ik me aan Zijn woorden kunnen vasthouden?
Is alle druk dan van de ketel?
Geen moeten, geen regels, geen boete, maar leven
Alles is zwart tot het stof neerdaalt
Het licht weer straalt, maar veel sterker dan eerst
Sterker nog, ik merk het nu pas
Hoe erg ik me hechtte aan de zekerheid
En hoe me dat belemmerde
En dan komt het besef:
Dit is een kwestie van vertrouwen, een kwestie van niet vasthouden
Ik denk aan mijn trouwdag en hou toch nog even vast
Aan de dag dat ik jou zag geboren worden
Om me heen wordt het leeg
Ik dank God voor het moois dat ik kreeg

Alles, alles stort in, het verdwijnt
Wanneer het stof is neergedaald
Zie ik wat overblijft
Het licht, het licht, het licht dat nooit verdwijnt
Het licht, het licht, dat altijd op mij schijnt

Pluk de dag, morgen is niet gegeven
Wat zou ik doen als ik nog 1 dag had te leven?
Geen theater of goedkoop sentiment
Gewoon evident stilstaan bij wie je bent
Zou ik de tijd doden door in bed te blijven liggen?
Tot de dood de tijd weg laten tikken?
Of zou ik opstaan om de zon te zien opgaan
En tot m'n laatste adem opgaan in de zonnestralen?
Zou ik m'n hand kapotslaan op de muur
Omdat ik me kapot schaam voor een leven zonder vuur?
Zou ik minder nonchalant zijn en zij die belangrijk voor me zijn dank bewijzen?
Zou ik huilen van het lachen met m'n vrienden?
Zou ik de pijn van hen die huilen kunnen verzachten met mijn liefde?
En Jezus ontmoeten, los van al het 'moeten'
Hem eindelijk begroeten als een slaaf op vrije voeten
 
Het licht, het licht, het licht dat nooit verdwijnt
Het licht, het licht, dat altijd op mij schijnt