Het leven is een lange weg met duizend bomen
En langs de berm groeit overal de narigheid
Daar moet ik langs met in m’n koffer zoveel dromen
Die zeul ik mee, want ach geen mens wil die toch kwijt
Ook al faal ik, al verdwaal ik en al huil ik in de nacht
Ergens blijf ik toch geloven in geluk, heel warm en zacht

Want in m’n hart hoor ik toch altijd weer een tango
Een wilde tango die me meesleept als de wind
Het is de tango van de toekomst die me optilt
’t Gaat als maar hoger tot m’n blik de zon weer vind

Het leven is je beste vriend maar ook je vijand
Het duwt je met je neus op lief, maar ook op leed
Het kan je strelen, kussen, maar ook bezeren
Vandaag een bruut maar morgen plots weer een poëet 
Weinig kiezen, veel verliezen, ach ik wen er nog wel aan
Ergens blijf ik toch geloven dat er wonderen bestaan

Want in m’n hart hoor ik toch altijd weer een tango
Een wilde tango die me meesleept als de wind
Het is een tango van de toekomst die me optilt
’t Gaat als maar hoger tot m’n blik de zon weer vind

Want in m’n hart hoor ik toch altijd weer een tango
Een wilde tango die me meesleept als de wind
Het is een tango van de toekomst die me optilt
’t Gaat als maar hoger tot m’n blik de zon weer vind