Laat mij maar zo leven,
zoals ik wil leven,
't is mij om 't even,
want ik hou van dit leven.
En dan weet ik wel morgen,
dan zijn er weer zorgen.
Maar nu ben ik hier,
en heb ik plezier,
op mijn eigen manier.

Een mens lacht te weinig en huilt soms te veel,
waarom saggerijnig, zo'n treurig geheel.
Als ik eens op stap wil dan ga ik eruit,
al kijken de buren me na door de ruit.
Maar ik hou het leuk en kuis,
en kom weer keurig thuis.

Laat mij maar zo leven,
zoals ik wil leven,
't is mij om 't even,
want ik hou van dit leven.
En dan weet ik wel morgen,
dan zijn er weer zorgen.
Maar nu ben ik hier,
en heb ik plezier,
op mijn eigen manier.

Laatst vroeg mijn vriend, "meid hoe hou je het vol?
Het zingen en je kinderen, je man het is te dol".
"Maar zingen", zei ik, "houdt me vrolijk en blij.
Als ik in de put zing dan zing ik me vrij".
Ze keek me lachend aan,
toen zongen wij tesaam.

Laat mij maar zo leven,
zoals ik wil leven,
't is mij om 't even,
want ik hou van dit leven.
En dan weet ik wel morgen,
dan zijn er weer zorgen.
Maar nu ben ik hier,
en heb ik plezier,
op mijn eigen manier.

La la la la la la,
la la la la la la,
la la la la la la,
la la la la la la la,
En dan weet ik wel morgen,
dan zijn er weer zorgen.
Maar nu ben ik hier,
en heb ik plezier,
op mijn eigen manier.