In uw oogskes zwemt een zilvervisje
Da'k zou willen vangen
Maar als 'k het probeer te pakken
Zwemt het weg achter je wangen
En daar blijft het rustig zitten
Net zo lang ik wacht
En dan plots uit het niets zwemt het naar boven als je lacht

En ookal weet ik da'k het beestje
Nooit zal kunnen grijpen
Te vlug, te fragiel
Ik zou het zo dood kunnen nijpen
En ook al weet ik dat het beestje
Niet enkel zwemt voor mij
Toch blijf ik kijken
En genieten
Al de rest neem ik erbij

Misschien dat op een dag 
Die de toekomst ons verklapt
Het beestje met een lach
Uit uw oog ontsnapt
Dan zal ik het opvangen
Ik zal dragen diep in mij
Maar tot zolang blijf ik verlangen
En ik houd je plaatske vrij.