Alleen
In een wereld vol van net alsof
Ik bepeins vaak hoe jij naast mij lag
En een met mij was, nacht en dag
En waarom jij door het lot werd weggerukt
En ik hier bleef, alleen.

Alleen
Zal voorgoed mij het lachen zijn vergaan
Vreemd hoe triest en koud dit leven is
Hoe weinig mij gebleven is
Als ik slaap zijn mijn dromen zelfs nog droef
Zo zonder jou, alleen.

Alleen
Niemand kan jouw plaatsvervanger zijn
Ik tel nacht aan nacht de uren af
Verlangend naar het slot, het graf
Waar ik straks eindelijk
Eindelijk weer naast jou rusten mag.