Kent u 't verhaal van die jeugdige zeeman
Die met zijn schip is vergaan bij Ceylon?
Toen in de golven zijn schuit was verdwenen
Zwom hij maar door tot hij haast niet meer kon
Niets dan de kokende zee om hem henen
Hij bidt en hij smeekt, maar geen mens, die hem hoort
Pas in de nacht is er redding verschenen
Een schip komt nabij en men hijst hem aan boord
Als hij ontwaakt zit er naast hem een schipper
Wit zijn zijn haren en kil is zijn hand
"Nooit", zegt de schipper, "zul jij hier vandaan gaan"
Dan staat hij op en loopt dwars door de wand
Er vaart een schip al meer dan honderd jaren
Met nooit een haven in het zicht
Wie eenmaal daarop heeft gevaren
Die kent voorgoed zijn dure plicht
Alleen des nachts kan het verschijnen
Dan vaart het dwars door schepen heen
Om weer des morgens te verdwijnen
Alleen waarheen... dat weet geen een
Vreeslijke dingen zag hij daar gebeuren
Telkens als 's nachts weer het spookuur begon
Zweefden de mannen door muren en deuren
Hij was de enige, die het niet kon
Roergangers namen hun hoofd in de handen
Wierpen het schaterend ver in de zee
Visten 't weer op en met knarsende tanden
Dansten zij rond en de schipper deed mee
Dertig jaar lang is die zeeman gebleven
Dertig jaar lang vond hij nergens meer rust
Toen riep hij: "Als ik dan toch niet kan zweven
Dan maar in zee!" - en hij zwom naar de kust
Weg voer het schip voor minstens duizend jaren
Met nooit een haven in het zicht
Wie eenmaal daarop heeft gevaren
Die kent voorgoed zijn dure plicht
Alleen des nachts kan het verschijnen
Dan vaart het dwars door schepen heen
Om weer des morgens te verdwijnen
Alleen waarheen... dat weet geen mens
Toen onze zeeman aan land was gekomen
Grijnsde het noodlot en zond hem de dood:
Net toen hij midden op straat liep te dromen
Smeet hem een taxi terneer in de goot
Alles werd licht, en het wonder geschiedde
"Ik kan het ook", sprak hij blij, met een zucht
En voor de ogen van honderden lieden
Zweefde hij weg, en verdween in de lucht
Dit is het laatst wat van hem is vernomen
Ergens op zee vaart hij nu in de nacht
En als om twaalf uur zijn tijd is gekomen
Neemt hij zijn hoofd van de schouders, en lacht
Nu loopt hij door deuren en door wanden
Nu doet hij met de schipper mee
Hij neemt zijn benen in zijn handen
En smijt ze allebei in zee
Hij kan in twee helften verschijnen
(Er is niet een, die 't beter doet)
Om dan weer doodleuk te verdwijnen
Hij weet nu eindelijk hoe het moet!