Soms als ik op de bühne sta,
en rondkijk wie er is.
Komt mij opeens een schaduw na,
van iemand die ik mis.
Ik voel weer hoe één ogenblik,
zijn hand de mijn zocht.
Ik weet dat u hem net als ik een heel klein beetje mocht.

Hij was mijn steun,
mijn toeverlaat, mijn hoofse Gaborone.
Mijn vriend ook en mijn kameraad,
mijn trouwste compagnon.

Soms als ik in de file sta,
de radio halfluid.
Hoor ik zijn naam en dan daarna zijn warme stemgeluid.

Soms als ik oude foto’s zie,
herleeft hij weer voor mij.
Een moedig man vol energie,
steeds heer en nooit lakei.
Hij was getrouw zijn woord gestampt,
nooit plat en nooit banaal.
Een kijk uit op het Kempenland,
te groot voor deze taal.

Hij was mijn steun,
mijn toeverlaat, mijn hoofse Gaborone.
Mijn vriend ook en mijn kameraad,
mijn trouwste compagnon.

Ik denk dat maar één ogenblik het lot zich heeft vergist.
Ik weet dat u hem net als ik een heel klein beetje mist.