Nu nog even een verhaaltje van een heel klein roze kraaltje
Van een pareltje uit moeders parelsnoer
Kleine stoute meisje Joke had het parelsnoer gebroken
En toen rolden alle parels op de vloer
Maar haar broertje Alexander zocht de kraaltjes bij elkander
Eentje rolde er naar buiten op de straat
En het rolde en het rolde en het rolde
Alexander holde, holde, maar het rolde
In het bos. Hij was te laat

En hij vroeg het aan de meeuwen die zo lelijk kunnen schreeuwen
En hij vroeg het alle vogels bovendien
En hij vroeg het aan de vossen in de woeste wilde bossen:
“Hebben jullie soms een pareltje gezien?”
En hij vroeg het aan de honden of ze iets hadden gevonden
Maar de honden zeiden heel verdrietig: “Nee” 
Maar twee kleine, bruine mollen hadden het in de zee zien rollen
En toen holde Alexander naar de zee  

Nou, daar was een oude visser, die zei: “Jongetje wat is er?” 
Alexander zei: “Ik ben m’n kraaltje kwijt”
“Wel wel wel, zal ik m’n netten dan maar even uit gaan zetten?
Ga maar zitten hoor, het duurt een hele tijd”

Toen ze ’t net op gingen halen, zat het boordevol garnalen
En een mosseltje was ook uit zee geschept
“Mossel, kun jij ons soms helpen? Heb jij iets tussen je schelpen?
Laat es kijken, lieve  mossel, wat je hebt?”

Toen kwam ’t puntje bij ’t paaltje, want de mossel had het kraaltje
En hij stond het eindelijk schoorvoetend af
Alexander knoopte het kraaltje heel voorzichtig in zijn sjaal
En toen holde hij naar moeder op een draf

En toen hebben ze terdege alle kraaltjes aangeregen
En ze zitten nu weer netjes op een rij
En ze zeggen tot elkander: ”O, wat knap van Alexander
Maar de stoute Joke mag er nooit meer bij”