Misschien moet ik zwijgen
Want ik weet nog altijd niet hoe je praat over pijn die niemand ziet
Over dromen die verdwijnen
Dagen zonder zon 
Een droef verhaal dat ooit zo mooi begon
Ik heb lang getwijfeld, lang gezocht
En bij ieder woord aarzel ik nog, maar ik moet het zeggen, ik moet het kwijt 
Wat ik nu voel en mezelf verwijt 

Dat ik niet meer ben wie ik ooit was 
Dat ik niet meer geef wat ik jou ooit gaf 
En in dit huis niets nog vanzelf lijkt te gaan 
Dat je naast me zit, maar niet bij me bent
Een stil gezicht dat ik niet meer ken
Wat heeft de liefde met ons gedaan? 

En zie ons hier dwalen 
Een vrouw, een man 
Op zoek naar iets dat ons redden kan
Met een hart vol vragen 
En snakkend naar de dag 
Dat het leven opnieuw naar ons lacht
Maar de avond valt en ik voel de kou 
Die zich nestelt tussen mij en jou 
De kilte betrapt ons weer 
En ik val weer stil 
En jij zegt niets meer 

Omdat ik niet meer ben wie ik ooit was 
En niet meer geef wat ik jou ooit gaf 
En in dit huis niets nog vanzelf lijkt te gaan 
Omdat je naast me ligt, maar niet bij me bent
Een mooi gezicht dat ik niet herken
Wat is de liefde met ons van plan? 

Kijk me aan en je ziet een man… 
Die niet weet of hij nog vechten kan
En die nog steeds niet kan verstaan 
Wat heeft de liefde met ons gedaan?